Ακμή

Πόσο συχνή είναι η ροδόχρους ακμή;

Η ροδόχρους ακμή χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια εξάρσεων. Συχνά προκαλεί φλεγμονώδεις αλλοιώσεις, καθώς και ευρυαγγείες. Το γεγονός ότι συχνά παρουσιάζει παρόμοια κλινική εικόνα με άλλες δερματικές παθήσεις, καθιστά δυσκολότερη τη διάγνωσή της. Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα (Fitzpatrick I – II), ενώ εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε γυναίκες. Η μέση ηλικία στην οποία εμφανίζεται η ροδόχρους νόσος κυμαίνεται ανάμεσα στα 30 και στα 50 έτη. Άτομα τα οποία εκτίθενται στον ήλιο για μεγάλο χρονικό διάστημα θεωρούνται πιο επιρρεπή σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Το ίδιο ισχύει για άτομα τα οποία λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή η οποία προκαλεί αγγειοδιαστολή.

Ποια η διαδικασία στην θεραπεία για την αντιμετώπιση της ακμής;

Έχουν προταθεί πολλών ειδών θεραπείες ανάλογα με την ηλικία, το φύλο και τον τύπο της ακμής. Όλοι οι ασθενείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η ακμή είναι μια χρόνια νόσος και η θεραπεία απαιτεί υπομονή και καλή συμμόρφωση των ιδίων στα επιλεγμένα θεραπευτικά σχήματα. ΄Όταν κάποιος τηρεί κατά γράμμα τις οδηγίες θεραπείας και αποκατάστασης, τα αποτελέσματα είναι θεαματικά, ενώ επιτυγχάνονται σε συντομότερο χρονικό διάστημα.
Τα συστηματικά και τοπικά ρετινοειδή, τα συστηματικά και τοπικά αντιβιοτικά όπως επίσης και η συστηματική ορμονολογική θεραπεία συνιστούν μέχρι και σήμερα τις κύριες και πλέον αξιόπιστες διαθέσιμες θεραπευτικές κατηγορίες φαρμάκων. Όσο το συντομότερο πραγματοποιηθεί η εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας, τόσο λιγότερος χρόνος θα απαιτηθεί για την ολοκλήρωσή της.

Συστηματική χορήγηση ρετινοειδών

Τα ρετινοειδή είναι παράγωγα της βιταμίνης – Α και μπορεί να είναι φυσικά και συνθετικά.
Η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου είναι δεδομένη, με πολυάριθμες μελέτες να έχουν δείξει πλήρη ύφεση στους περισσότερους ασθενείς μετά την ολοκλήρωση της αγωγής τους. Τα ρετινοειδή μειώνουν την έκκριση σμήγματος και σμικρύνουν τους τριχοσμηγματογόνους αδένες. Μειώνουν ακόμα την φεγεσωρογένεση και τον πληθυσμό του P.acnes.
Η χορήγηση του φαρμάκου αυτού είναι χρήσιμη για την θεραπεία κυρίως της κυστικής ακμής αλλά και λιγότερο σοβαρών μορφών της νόσου. Γενικά, θεωρείται η πιο αξιόπιστη θεραπευτική προσέγγιση για όλους σχεδόν τους ασθενείς με ακμή.
Χορηγείται σε μία ή δύο δόσεις ημερησίως από 0.5 έως 1 mg/kg/ημέρα με συνολική δόση που φτάνει συνολικά 120 έως 150 mg/kg κατά την διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής.

Ποιες είναι οι παρενέργειες;

Σημαντικό κομμάτι της θεραπείας με ρετινοειδή είναι η αποφυγή των ανεπιθύμητων ενεργειών, οι οποίες είναι συχνότερες σε γυναίκες που κυοφορούν. Η ισοτρετινοίνη έχει τερατογόνο δράση στο έμβρυο, συνεπώς γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας που λαμβάνουν το φάρμακο θα πρέπει και να αποκλείσουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο κύησης καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας.
Άλλες ανεπιθύμητες αλλά λιγότερο σοβαρές παρενέργειες είναι η ξηρότητα προσώπου και χειλέων, που παρατηρείται σχεδόν σε όλη την διάρκεια της θεραπείας. Πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση, με την εικόνα και την υφή του δέρματος να αποκαθίστανται άμεσα μετά τη διακοπή της θεραπείας. Σε σπάνιες περιπτώσεις, εφόσον η ξηρότητα επεκτείνεται στη ρινική κοιλότητα, δεν αποκλείεται να προκληθούν ρινορραγίες. Ο έλεγχος λιπιδίων ορού πρέπει να διενεργείται έγκαιρα, καθώς ορισμένοι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν υπερτρυγλυκεριδιαμία. Η κατάσταση αυτή ελέγχεται με την ελάττωση κατανάλωσης λιπαρών φαγητών και οινοπνευματωδών ποτών, καθώς και με διακοπή του καπνίσματος καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας.

Πως γίνεται η τοπική θεραπεία;

Η τοπική θεραπεία θεωρείται σήμερα μια αξιόπιστη μέθοδος αντιμετώπισης της ακμής. Εφαρμόζεται κατά κανόνα σε όλο το πρόσωπο και όχι σε μεμονωμένες βλάβες του. Ο ελάχιστος χρόνος χρήσης για αξιολόγηση του αποτελέσματος είναι 6 – 8 εβδομάδες, μετά από τις οποίες καθορίζεται και η επόμενη φάση της θεραπείας.
• Τα τοπικά ρετινοειδή είναι μια επιλογή που δρα με επίκεντρο την προαγωγή της απολέπισης του θυλακικού επιθηλίου περιορίζοντας έτσι την δημιουργία φαγεσώρων. Επιπλέον, διαθέτουν ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, λειτουργώντας ευεργετικά για την υγεία και την όψη του δέρματος. Οι βασικοί πρεσβευτές της κατηγορίας αυτής είναι η τρετινοίνη, η ανταπαλένη και η ταζαροτένη.
• Του περοξείδιο του βενζολίου έχει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση και σε συνδυασμό με αντιβιοτικά ή ρετινοειδή θεωρείται μια από τις πλέον αποτελεσματικές μεθόδους για εξάλειψη των φλεγμονωδών βλαβών της ακμής.
• Τα τοπικά αντιβιοτικά είναι εξίσου σημαντικά στην φαρέτρα του ιατρού για την αντιμετώπιση της ακμής. Κύριοι παράγοντες είναι η κλινδαμυκίνη και η ερυθρομικίνη. Είναι κατά κανόνα συμβατά για τις περισσότερες περιπτώσεις, με υψηλά ποσοστά επιτυχίας στην ήπια ως μέτρια φλεγμονώδη ακμή.

Ποια η συστηματική θεραπεία;

• Η per os χορήγηση αντιβιοτικών ενδείκνυνται για την μέτρια ως σοβαρή μορφή ακμής. Τα αντιβιοτικά χορηγούνται για διάστημα 6 – 8 εβδομάδων, περίοδος η οποία θεωρείται επαρκής για να κρίνουμε την αποτελεσματικότητά τους. Αρχικά, συνιστάται υψηλή δόση φαρμάκου, η οποία μειώνεται εφόσον επιτευχθεί το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
• Η Δοξυκυκλίνη χορηγείται συνήθως σε δόσεις 50 ως 100mg δύο φορές ημερησίως ανάλογα με την βαρύτητα της νόσου. Η τετρακυκλίνη αυτής της μορφής μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις φωτοευαισθησίας γι’ αυτό και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν λαμβάνουμε το φάρμακο.
• Η Μινοκυκλίνη αποτελεί σήμερα την πλέον αποτελεσματική αντιβιοτική θεραπεία για την καταπολέμηση της ακμής. Χορηγείται και αυτή σε δόσεις 50 ώς 100mg μία ή δύο φορές την ημέρα. Η απορρόφησή της επηρεάζεται σε μικρότερο βαθμό από την λήψη γαλακτοκομικών. Μπορεί ωστόσο να παρατηρηθεί μελάγχρωση στην στοματική κοιλότητα, σε περιοχές φλεγμονής, στα δόντια.
• Η Ερυθρομυκίνη χορηγείται σε όσους για τον α ή β λόγο δεν μπορούν να λάβουν τετρακυκλίνες. Η αποτελεσματικότητα, στις περισσότερες περιπτώσεις, κυμαίνεται από ήπια ως χαμηλή, ενώ οι ανεπιθύμητες ενέργειες συνίσταται κυρίως στην εμφάνιση γαστρεντερικών διαταραχών. Πρόκειται για συμπτώματα τα οποία αποκαθίστανται άμεσα μετά τη διακοπή της αγωγής, χωρίς να αποτελούν πηγή ανησυχίας.